Li gundê min
Di rojên heftiyan de dema ku berê Xelîl tê Ewropa, apê wî Hecî Mihemed ji jina xwe Gulê re peyda kir: ka rab em herin cem Xelîl Dibe ku wê welatê xwe dûr bikeve kafire, ez çend çîreta lê bê
Hecî Mihemed di milê Xelîl de rûnişt bi dengek bilin jêre got: Xelîl ê min, li apê xwe gihdar biçik?
Xelîl bi baldarî lê meyzand ji wî re we heye çi bêjî.
Hec jêre got: binê lawê min, va tu tê herê, ez nizanim ew welat çawe ne lê, mirov baş be çêtir e û mirov ne baş be, ne baş e, ev şîreta min li te. Hecî ev gotin çend carî dobarekir û ji Gulê re got: ra be em herin bila Xelîl razê rê wî dirêje piştî Hecî giha ber derî cardî jê hate herdû gotinê xwe?
Xelîl hin bi gotina apê xwe ramiya lê, nizanî ew çiye, apê wî çi dixwaze.
Xelîl çû Ewrûpa di navê wî de çûn lê, gotina Hecî ji hişê Xelîl derneket, ne Hecî ji bîrkir, gelek caran gava ku Hecî li civatan dirûnişt û gotinên wî ser ser çûna xortan li Ewota kic wan welatan min du gotin jê tê gotin, elhemdile di çûna xwe de bi serket, ew gotin bi sedê cara Hecî di civatan de digot: lê, kes ne dizanî ew herdû gotin çine, çimkî Hecî ne digot min çi jê ye gotiye, li bi wê gotina Hecî diramiya ka wî çi ji biraziyê xwe re gotiye. Ji xwe ew çîroek dirêje kes nizane çend hezar car ew gotin.
Li Ewropa Xelîl her dem ev gotin li bîra xwe tanî lê, wî ne dizanî wata herdû gotina çiye, Xelîl ew gotin ji gelek kesên xwe re digotin lê, kes wata wan ne dizanî, ew yekî tişotk ji dwe re digotin em nizanin ka bê mebesta wî çiye, vê carê gelek serî li ser êşandin gelel şev gewrî pê ziwa bûn, gelek dilmanî ket nav bera civatê, hin ji hev di xeydîn hin li hevin diin, de û kes ne digha dawiya wê?
Di roja duhezaran de, dema ku Xelîl xwestibû serdanekî li vir bibe malê, ew gotina xwe ji bîrkiribû lê, gava ku giha malê û êvarî li ser hatina civata wî, gava pisa rewş bi hev re hecî jê tê min: te got: mirov baş be çêtir e û mirov ne be baştir be?
xelîl jêre got: apê ev qas sal di ser çûna min re çn lê, ew dem ez li vê gotina te diramiyan, min nasnekir tê çi watê?
Çavê Hecî di nîvê serê wî de sekinîn tizbiyê xwe li pêşiya xwe danîn, xwe avê da qotiya tûtinê ji berîka xwe derxist, çixarek pêça lê çavê Xelîl dli devê wiya ka ew çi j. Weku Xelîl li ser agir be lê, nexema Heciye hêdî hêdî çixara xwe dipêçe.
Xelavê Xelîl li dest û devê apê wiye nizanê wê kengî serê xwe ji ser çixarê rakir û jê derxe wata herdû gotina bêjê, têlefonê Xelîl lêket da xwe dî dî di xudanê de maye li dora xwe malazala yê li Xwedê ava ez li malim.
