ji mêjde, heye mirovek, ji tişkî ne ditirsiya, tenê ji mirîşkê ditirsiya, xwe wenda dikir di nav xeyal û sêwerkirinên "tesewirat" vikî vala de, herdem ji bavê xwe re digot: «Ez ji mirîşkê dit xema lawê xwe dixwar, û pir ditirsiya li ser tenduristiya wî, bav hewilda bi dan û sitendinê ku kurê xwe di wê baweriyêxe, ku mirîşk firindeyekî belengaze, feqîre, lê bêçar ma, û wê dema ki lawê law. -bavê reben, rabû tirimbêlek anî ew xistê, û berê xwe da bajarê ku ew bûye rê textor bide, erm dermanekî jê re peyda bike. - dema ku textor ji kurê nexweş pirsî, çi diyara teye ?. kurê nexweş got: "Gava ku ez mirîşkê dibînim, ez dihisim ez libek genimim, û wê mirîşk min bixwe" -textor lê mêzekir bi nerîneke matmayî, ev çi tê gotin bê çare, ev çi ramanên tewşobewşone? !!, lê piştî kêlîkekê ji rawestinê, textor li xwe hayî bû, û got: ev çima ev ramanên wilo têne te, û hewilda ku jê re xwiya û tekez bike, ku ew însan, xwedî hest û baweriye, xwedî kesayetiya serbixweye, û mirîşka reben nikane tişîî û bike û , û bi dan û sitendin û şîretên textor, mirovê nexwe§ nefsiya wî rihetbû û giha baweriyekê û bi gotinên textor qanih bû. - rabû textor xwestiye ku ezmûneke paşîn were çêkirin, ji ya ku xwe bi xwe re anî: wê mirîşkekê niha, ji bo em li rewşa wî binerin, bê çawaye? - dema ku textor mirîşk girt û avêtina wî, yê nexweî ji tirsa reviya û xwe avêt paş texta masa, û xwe ji tirsa mirîşkê veşart. - textor jê re got: mane te ji min re got, ez ketim baweriyekê ku mirîşk firindakî belengaze, û tucarî jê tê ji kesekî re tune ?. yê nexweş wiha bersiv da û got: «Belê, textor; ez giham wê baweriyê ku mirîşk min naxwe, lê mirîşk bixwe ewjî di wê baweriyê de ye ku ez ne libek genimim ».
