وفاء الحمار

_{Yek koçber dibêje:
Dema ku min biryar da ku ji bo kar koç bikim, bavê min hat ku ji min re baş bibêje, û wî gazî min kir bextreş
Piştî du salan biyaniyan, bav û dayika min li derveyî xanî bûn li ser seredanek li cem hin xizmên me li gundek din, lewra dizê min hat û xerîb ji malê avêt.
Piştî du rojan, diz hat sûkê û gomikê ji her cûre fêkî û sebzeyan bar kir û ew dan ser pişta donê ku ew ji bavê min dizî.
Cerdevan di nav elaletê de mijûl bû û gomok dimeşand heya ku ew gihîşt mala me, ji ber ku riya wî dizanibû!
Kevir hat û hewl da ku bikeve hundurê derî, lê wî nekarî.
Gava ku bavê min bihîst ku li ber derî ye, wî ew vekir, û bi gogê xwe re fêkî sebze û fêkî, wî gazî dayîka min kir û jê re got:
Heye, min bibore, li xêrê binêre
Ew du roj bêriya me kir û bazara me ji me re kir, û kurê te du sal çû rêwîtiyê û me jî neçû serî li xaniyekî}