نسيت كيف تُشعل الشموع ********************

Min jibîr kir ku meriv çîpikan ronahî dike
******************

Di hewla min a girtina pencereya pola, ku derê bayê bihêz bû, kefika wê ket, û ew dengek bihêz da, hin xwendekaran keniya û hin ji wan ji deriyê wî derketin, hin ji wan tirsa digirîn, lê yek ji wan neçû, ji bilî zarokek pir mezin a ku xuya dikir ku ji hevalên xwe mezintir e, ji dersê derket mîna çirayê. Li ber deriyê ku çentê xwe yê xwazîbûyî hildiweşe, ew li ser dîwaran rûnişt û qulikê destê xwe avêt û avêt û her du destên xwe li guhên wî xistin, mîna ku ew bûyerek xerîb bijî, çavên xwe girtî, lê taybetmendiyên wî bê deng diqîriyan, gava wî spot dikirin ku ez li ser xwe dinerim û laşê xwe tirş dikim heya ku xeyal bibûya ku ew ji temenê wî piçûktir bû. Bi rastî, min hewl da ku ez nêzikî wî bibim, lê min bêyî kontrolê xwe di bin bandora destek xurt a ku min vekişand vegeriya DONC,
Miss Abeer: Hûn li vir nû ne û hûn xelkê Kobanî nas nakin.Ji devê xwe derkevin û ew ê bersîva we ne bide.
- Derhêner: Ma ew tenê girtî ye?
- upaş, dexil û dîn,
- Lê min dît ku ew di polê de dinivîse,
- Ez ji we re şîret dikim ku hûn ji wî dûr bimînin,
Wê şevê xewa min tunebû, ez pir li ser wê xwendekar difikirîm û ez westiyayî bûm .. Dotira rojê ez dereng çûm dibistanê û rehet bûm ji ber ku min tewra xew neda, ez ji dibistana girtî sekinî! Min ji derbekar pirsî ka sedema girtina wê çi ye.
- Mamosteyên paşdemayî, ma hûn nizanin ku îro 25ê Hezîranê ye?
- that ku ew qursên havînê yên nîv-xweş in û ne betlaneyên fermî ne, û mêrik lêvên xwe vekişand ku bersiva min înkar kir û ew jî çû, dû re piştî çend gav wî berbi min kir û got: Here cem cem cem goristanê,
Min çend heb qîr kir, li ser gotinên wî fikirî, û piştre jî ez berbi goristanê ve çû, ey Xwedayê min, hemî mirovên Kobanî li vir in, ev goristan çiqasî berfireh e! Ez di nav goran de geriyam, gelek, pir, şahidên heman dîdarê, 25-25-2015 Ah, bêbextiya min, Ma te çawa ji bîr kir? Ew bîranîna şîniya şevê ya li Kobanî ye, ji bo demên ku min hewl da ku xwe paşde bikişînim û vegerim malê, mîna ku ez xwe ji cehnema travmayê biparêzim, lê yek dîmen ji min re pêşve xist, ew ew bixwe, ew xwendekarê ku ji dersê revî, nêzî wî bû, ew bi dengê dilşikestî diqîriya, hêsirên wî perçebû, Ew ji çavên wî revî û wek çavkaniyek piçûk, ji ber ku wî di navbera gelek goran de pejirand û kevirên wan qebûl kirin. Min pirs kir, û dilê min dişewite ku xwediyê min e. Ez kî ji vî zarokî xelas bûm? Erdê min şewitand û min bersiva wî nebihîst, heke tenê derewan li min bihata û min çîroka Taher nebihîst, ji ber vê yekê min gazî wî kir Jinek… bêmirin, dilşewatiya te, te dît ku endamên DAI ISISê dayika xwe, bav û xwişka xwe qetil dikin û wî jî komkujî dikin, lê ew bi mirûzî xelas bû, û ew heşt salî ye û ji ber ku ew çar sal berê ji nexweşxaneyê hatî derxistin û ew ne sax û mirî ye, gelek caran ew têne ba me. Ji aliyê cîranan ve heya nîvê şevê dema ku li ser rûyê xwe geriya