Demek dirêj berê, ji tîrêja hanê, min dilxweşî xwendina her tiştê ku di destên min de ye, di nav de wan nameyên ku di navbera nivîskaran de hatine veguhastin: peyamên Gibran ji Mai Ziada û peyamên Ghsan Kanafanî ji Ghada Al-Samman re û peyamên ku di navbera Samih Al-Qasim û Mehmûd Derwîş re hatine veguhastin û peyamên min ji xwe re hene, ku hemî jî berhemên dîrokî û wêjeyî ne. Ji bo her xebateke edebî ya mezinane ..
They ew mirin, ji bilî Ghada Al-Samman, ku, tevî wê cesaretê wêrek bû, lê peyamên xwe nehîşt ku ji Ghazan re.
Dilxweşiyek mezin a giyanî û giyanî ev e ku bi peyvên zelal vebêj, raman û hestên di navbera elîta mirovên ku peyama wêje, hezkirin û jiyanê digirin ..
Ez ê hewl bidim vegera xwendina nameyên Derwîş bikim û Samih hate hiştin ku ew piştî derketina wan bixwîne, û careke din bibîne ka ew çiqas ji teko struggleînê, hêvî û helbestê têr bûn.
Di paşiya paşîn de, we dev ji rimê hespê berda
We digot qey dayika xwe ya duyemîn
Di dawiyê de, helbestvan helbestên xwe vedibêjin
Ku mirov xewnên wan bibîne
Da ku em bi wê jiyanek neheq re serobin bikin
Foru sekinî neda
Di tîpan de qama dayika wan e
Lo elaletiya du goran
Li ser tiravek tirşok
Emile darîn
Ew di wan de dibîne
Deng ji bo teyran di semfonek biharê de ye
Bihara ku wekî orîjînal hat
Olive olên meyên dûr
Peyamên Derwîş kêfxweş bûn, lê ew şaş bû ku binivîsin ji ber ku ew skandal bûn
Skandaleyek dilê wê helbestvan diêşîne û wî dike, mîna dînek, li çolê bêdawî azad bibe
Di stran de heya serkeftinê an mirinê wenda dibe
Mehmûd li ser gora wî dipirse
Gora min li ku ye !?
Ku helbest helbesta xemgîniyê li ku ye
On li ser gorê wî şîna herî dawî bû
Pêşgotin digot:
Helbesta Xemgîn bihuriye
Ji gerdûnê ..
Wekî anthracite di bin ash
Wekî lingên hişk
Emile Hebîbî bi hezkiriya xwe ya kevn re mijûl bû
Said Abi Al Jinhas pesindar û rastiyên wî ecêb
Mouin Bseiso ji bo têkoşînê û ji bo Yekîtiya Soviyetê stranbêj dikir
Tawfiq Ziyad mîna şûşek û parçeyek kaktus bû
Tenê, Fadwa Toukan piştî rûdanek hevdîtinê bi helbestvanên berxwedanê re, hêsirên xwe venekir û tu carî qîrîn.
Erê, ew berxwedana çav e ku li binê buharê ye
The zindanê ji bo girtîgehê
Ew Filistînî ye, ku tenê li ser şîna şehîdên xwe li malê û li derve dimîne
Mirin du rûyên di porikê de winda kir
Du aliyan ji nebûna stabîl bêtir in
Hezar tankên caustic
Ew ji deryayê pirtir qut dikin
Hemî kulîlkên ku têne çandin
Ew wekî helbesta kesk dimîne
Bayê gişt hemî xwe-kef e
Ez ê li ber mirinê bisekinim
Di du helbestvan de ew qet neçû
Ew di jiyanê de ne
Di forma îkonek mayî de ye
Ez ê vegerim ser peyamên helbestvanan da ku ez dîsa bi xezîneya xwe bi helbest û jiyanê hewl bidim
