Rojnamevan bê welat. Aapek di zimanên cîhanê de hatî weşandin, û kêmasiyek wê bi zimanê xwe
Rojnamevanê kurd digel wî dubare rewşenbîrî û zimanî ye, herçend her rojnamevan hîn jî ji bo her peyvê ku tê gotin an nivîsîne tê hesibandin ji ber ku şûrê partî û sansora hukûmî di çavê welatiyan de ne ji bo rojnamevanan jî li welatên koçber e û yên malbatên li hundur hene ji wan ditirsin, çimkî ew her gav peyvan û nivîsên xwe hezar û hezar hesab hesibandin, ne ku ji wan kesên ku di zanistê de master dikin hesibandin. Siyasî û nasên wê bi binyat an nîgarekî, her paşerojek ku ji hêla çapemeniya kurd ve hatî bidestxistin têne nivîsandin .Em li ber derî ne ku di hezarsaliya sêyemîn a sedsala bîst-yekemîn de ne. Erê, rojnameger li derveyî qada siyasî û çandî ne. Piraniya rojnamegeran paşnavê herî kêm a materyalê nîn e ku ji wan xelas dibe û wan digire. M ne ji bo amûrên ku ji wan re dibin alîkar ku berdewam bikin di pîşeyê xwe de û nebûna rehabîlîtasyona wan a profesyonel di pir rewşan de erê, çapameniya Kurdî dema ku ev bingeha xwe ya nemir Mekdad Medhat Badrakhan di sala 1898-an de li wir saz kir ku yekem rojnameya siyasî ya kurdî (Kurdistan) li Qahîreyê xuya bû, û tu rêxistinên civakî yên sîyasî di vê qonaxê de xuya nebûn. Lêbelê, bû şahidê derketina komên piçûk û belavbûyî yên neteweyî, û rojnameya Kurdistanê bû platformek ji bo wê û ji bo hemî dengên neteweyî.
Ev çapemenî, di heman demê de, dê nikaribû bêyî bêsiyasiya darayî ya ji hêla malbata Badrakhan ve hatibe garant kirin, û piraniya rojnamegeran bi dilxwazî li wir xebitîn û binivîsin.
Erê, divê em bi seknek rexneyî li pêşkeftina çapemeniya kurd, ku tenê bûye partîzanî an rojnamegeriya hukûmî ya ku bi zagona kor û pênûsên ku firotiye pênûsên xwe difroşe da ku ji zarok û malbatên xwe re bide firotandin, raweste, ji ber vê yekê mecbûr e ku wekî dîktator binivîsîne.
Wî her weha toêx Al-Dîn diken û mizgeftên mizgeftan li Sûriye û welatên din ên rojhilata Ereban da ku pexşan û perestgehên olî biparêzin tiştek ji rojhilata me xelas nebû, ku hîn jî bedew e ku xulamiya xwe ya bêkêmasî biparêze.
Dema ku medya me ew atmosfera ku em hew hew didin û di heman demê de hewildanên rewşenbîrî bi hemû reng û rengê xwe yê ramyarî û siyasî re dike yek, rêz li ciyawaziya nerînê digirin û hewil didin ku çanda me ya ku li seranserê dîrokê de hatî belav kirin berhev bikin û binpêkirin û zordarîyên ku bandorê li rojnamegerên ku di heman demê de xwîna wan de ne dikin bikin yek, em ê hemî jidayikbûna çapemeniya Kurd û Kurdîstanê berhev bikin
