Gotara herî dawî ya di dîdara paşîn de di derbarê helwesta rêhevalê Ebû omanoman li ser malbatên girtiyan û livdariya wan de heger yek ji wan were girtin, ew doz berdewam dike û mirovên bi rûmet hêj li navendên binçavkirinê ne û yekdestdar dorpêça qedexeyên li ser gel û partiyên ku dikevin bin qamişê civata şêwirmendiya wî de ku tenê peyva padîşah qebûl dike û hetta yek ji endaman jî dike Encumen rastiyek e ku ji theah re îtiraz dike, ji ber ku ew xwe radestî wî dike û ew bi riya medya ragihandiye. Millê zordarî û zordariyê dîsa her tiştê ku di riya xwe de radiwestîne ji bo rûmeta padîşah xemgîn dike. Fena ku ev partî, di bername, bîrdozî û rêxistiniya xwe de, banga azadîya gel dike ji ber ku navê wê tê û danûstandin di hundurê wê partîyê de ji hemî partîyên din ên Keyanî berdewam e, di nav de jî Partiya Neteweyî ya desthilatdar.
Piştî ku rêheval Ebû omanoman û hevalên wî ji hêla partî û desthilatê ve marjînal bûn, û her weha bêbiryarbûna wan ji bo domandina tekoşîna siyasî bi vîn dest pê kir bandora wan li ser kolanê dest pê kir hêj kêmtir bû. Bi rastî piraniya hevalên wan ên ku beşdarî partiyên din bûn yan jî welatparêzî hiştin yan jî welatê xwe hiştin an hilbijartin û fikir kirin û ji partiyê derketin, lê ew ne di destpêkê de û hewcedariya rêberên partiyê bû. Ebû omanoman ji bilî pejirandina ku di hundurê Partiya Azadiya Gel de şoreşek digere serokatiyek ku dê ji bêdengiya bendewar ya ku ji polîtîkayên Keyanî û partiya neteweyî ya otorîter re dişopîne û di yek ji konfêransên amadekar ji bo yek ji dewletên Partiya Gel, ku di heman demê de mêvandar bû di heman demê de serkirdayetiyek din a tevgera serokatiyê ya ku em behs dike derket. Wan di tevgera wî de li dijî ramanên serokatiyê piştgirî dan Abu Shoman, lê gava wan dît ku Ebû omanoman di pozîsyonek lawaz de ye, wan ew dev jê berdan û meşa bi partiyê re domand, lê vê carê, Abu Dureid ragihand ku ew ne razî ye ku serokatî her dem di destê wê serkirdeyê yekane de bimîne ji ber ku ew nekarin bigihin konferansê û pirsî. Ji her kesê ku pişgiriya axaftina xwe ji konferansê re dike, serokatiya konferansê zivirî ser daxwaza Abu Dureid ku li bendê be û yekîtiya partiyê biparêze, nemaze piştî tevgera serokan û tevgera Ebû Shoman. Hilbijartin ji nû ve hate hilbijartin, û bi vî rengî Abu Dureid gihîşt konferansa giştî ya partî û di hundirê konferansa giştî ya partî de, Abu Dureid wek cîgirê serokatiya partî hate destnîşan kirin, her çend na Pergalek heye Partî taybetmendiyek wusa bû, lê tenê ew bû ku Ebû Dureid têr bike û nekeve nav şaxek din di nav rêzên Partiya Azadiya Gel de, lê her çend encam ji encama konferansê ve hat, ev tevgera ku Abu Dureid pêşengî dikir di pêşkeftina domdar de dimîne û ev pêşkeftin bi eşkere ji alîyê ofah û Partiya Neteweyî ve hate peşkeş kirin. Di partiya Azadiya Gel de û bi vî rengî qelskirina partiya ku xetereyê yekser ji siyaseta padîşah re neke, lê ew di xewna ramîna azad de di nava partî û serdestiyê de xetereyek pêşerojê dixe û bi vî rengî padîşah dest bi desthilatê kir ku ciyawaziyê zêde bike û prensîba perçebûn û desthilatdariyê bi dest xwe bixe û piştî salan bi destxistina encamên berbiçav li ser tevgera tevgera polîtîk di serdestiyê de bû. Bi vî rengî, p Di Partiya Azadiya Gel de, û ji bo belgefîlmek rasttir, ji ber ku em nekarin li ser hemû aliyan gotûbêj û vegotinê bimeşînin, em ji bîra me dikin ku hemî partî di meclîsa şêwirmendî de dabeş bûn, û her yek ji wan du partî bûn, wek ku digel Partiya Azadiya Gel, ya ku di heman demê de piştî salê jî ji bo sêyemîn caran ji hêla Ebu Dureid ve hat xelas kirin. Vê carê, partiya wî ji aliyê partiya padîşah ve marjînal nebû, berevajî, partiya şahîn ji wan pirsî, wekî di heman demê de daxwaza partiyên din jî ew bû ku di meclîsa şêwirmendî û civata gel de nûneriyê bikin. And bi siyaseta xwe re, şah îdare kir ku her partî du an jî çend partî û li pêşberî raya giştî ku ew gelek partî di meclîsa şêwirmendî û gel de, bê guman. Wan hemiyan padîşahê yekem qebû
