يصفون التصنع وافتعال الأحداث في الحياة على أنه مسرحية!

_{Di şanoyê de, têkiliya lîstikvan û temaşevan li ser bingehek derewan tê damezrandin, lîstikvan wek bûyerek ku niha diqewime, bûyer vedibêje û li vir, li pêşberî temaşevanan, û temaşevan bi wî re têkilî dide ku tiştê ku ew dibîne rast e.
Dûr ji dibistan û dersên ku hewl didin vê ilmê ji holê rabikin û têkiliyê çêbikin şirîkatiyek bi rengek din re bikin .. mînaka şanoya epîk, mînakî vê yekê, ji bilî ku ev tewş, an rasttir, ronahî, di hemî dibistanan de dimîne. Hê jî di nav epîkekê de.
Ger ne ji bo vê tevliheviyê di navbera herdû partiyan de bûya, fenomena şanoyê wê berdewamiya xwe winda bikira. Di gel vê yekê gelek ji nîgarên teknîkî û estetîkî jî hene.
Ez li vir ecêbmayî dimam, û ez vê tevlêbûnê bi giranî di jiyanê û bi taybetî jî di civakên me de dibînim.
Partî: kesek. Perwerde kirin. Partî. Salad..etc. Ew derewan dike, û ya din: wergir, wî şaş dike ku ew bi derewan bawer dike. Ma ev diqewime. Sedema berdewamiya xirabî û xirabiyê di jiyana me de?
Erê.
Dûv re ew hunerbûn û bûyerên çêkirina jiyanê wekî lîstikê diyar dikin !!!
Di şanoyê de hevahengiya herî mezin û herî bedew çi ye û ya ku di jiyanê de herî zerar û tewra xeternak e jî!}