_{Dê
Ku zarokek bikujin an heyvek bigire
Ku ji destên Bihara 4 û darên darê dizîne
Ji bo ku nekeve keça cîranê min ez li dû xwe digerim
The sînorên daristanên nûçeyê belav dikin
Bo ku erd were çandin, agir li ser lingên min
They wan nehişt ku ewrek li firokexaneyê bixe
Da ku gotinên min ên berxikên wê bidomin
Say bêjin dilê Xwedê kevirek be
Li gorî pênaseyan, ew pîroz bimîne
Tevî bayê, berevajî ... bê pez
Bê welat, ez ... Ez ê zanibim, lo û va
Min xwîna xwe nas kir, şûrê ku hat şikandin
Abi Gharib, ev veşartina pirsgirêka min e
Ez ji Bedewiyan kesk nefret nakim
Porê min 3 gumrikên awirên xwe bilind dibin
Sêv li ber stêrka stêrk û gundan belav bibe
Heke ez li ser tixûbên zimanê xwe bar dikim
Ji ber vê yekê wêneyên zarokên xwe bidin wî
Ma, heke tu rojekê bimirî, ji min dur bike
Mendelk bexşîn kirin da ku merivan bicîh bîne!
Ly bêdeng ji keça cîranê me re bêjin
Ku hezkiriyê wê hîna li bendê ye
Ji kerema xwe gorê min nêzê bavê min bikin
Word peyva wî dîwarê bêdeng xwend
Min stranek nenivîsiye
Ji bilî ku wê wê ji xemgîniyên xwe xilas bike}