Zêdetirî sed sal berê, wî gazî Theateranoya Rojavayî kir da ku peyvê bide û pêşiya çalakiyê bide.
Vê bangê ji gelek mirovên şanoyê yên li welatên cuda ve hate bang kirin.
Dema ku min hemwelatiyek Alman ji xwe re mînak dît, ew ji bîra min hat, gava ku ew ji bo welatê xwe dixebite heya ku ew hejmar û makîneyek bû ku bêyî axaftina welatparêziyê an stranbêjî û pesnê wê.
Ev di berjewendiya hemwelatiyê de ye ku di navnîşa pêşengiya xwe de ye.
Dema ku em berevajî di gelên me de dibînin. Ku tê de behsa welatparêziyê dibe gihîştina wê digihîje wê stran û di êvarê de guftûgo dike, di nav kes, kom û rayedaran de ... heya ku mirov ji hêla welatparêziyê ve dîyarî pêşkêşî mirovan bike. Bi dilxwazî.
Di encamê de encam: welatî bûne qurbana welatparêziyê, û welatparêzî bûbûn pêşkêşek ji bo serokên.
In di dawiyê de.
Ne welat, ne welatparêzî
Ew çandek xapînok e ku ji mezinbûna û root de nahêle.
Ev ji ber nerîtiya rastiyê ev e:
Hemwelatî hespê ku çara neteweyî dimeşîne ye. Ne ku rêça din li dora.
