العجوز والثعلب

^{Pîr û fox}

^{Aîrokek ji folklora kurdî ya kevnar û yek ji çîrokên evîna herî xweş a dilê min ku bavê min di zaroktiya xwe de ji me re vedibêje, birayên min û ez û hetta ew jî ji neviyên xwe re piştî me re vegot. Ev çîrok bi şêweyek helbestî ve tê vegotin ku çîrok bi şirîn û balkêşiya zarokên ku guh didin wê hene. Di encamê de, em wê navnîşanî didin zarokên xwe û neviyên xwe. Ew yek ji çîrokên perwerdehiyê yên bedew tê hesibandin ku hebûna zarokan fêr dibe, fêm dike, li ser qursê jiyanê drav dike û fêm dike ji bo çi ye, ji ber ku jiyan panelek hevgirtî ya navbeynkariyê ya domdar a di navbera afirîdan de ye.}

^{Jinek pîr hebû, ku gelek mirîşkên mirîşkan hebû, li ser wan dimîne û li ser hêk û goştê xwe difiroşe, û ew gazî wan dikir êvaran li odeyek li nêzê mala xwe û di nav rojê de serbest berdan da ku ew li tiştê ku li wan peyda dibe li xaniyê wê û derûdora wê rûne û di hin demsalan de biceribîne da ku pisîkên xwe pirreq bike.
Rojek şoxek şûnda li hewşa mûçikê bar kir û gelek jê xwar kir. Gava ku pîr fêr bû ka çi çêbû çuçikên wê, ew difikire ku bavêje çalek ji bo pêşîgirtina zirarên ji çîçikên xwe, ji ber vê yekê min materyalê lêdanê li ser hewşa deriyê odeyê danîn da ku fox wê dema ku dubare li ser çîkikên xwe diqulipê wê binivîse. Bêyî ku nikaribin bigihîjin mirî û çîçekan ji ber ku nexşeya kevn a hişmend e.
Bi dîtina jina pîr re ji kiryarê xirab re hat û xwar ku ji gelek çîkikên wê re xwar, ew devê xwe yê qelişandî qut kir û hate azad kirin.Em li ber çolan geriya, û heke hevalên wî yên foxî wî henek dikirin û bi hev re digirîn stran "Tûqa tûjê, ka tîna te li ku ye .. Ev çi birîna sor e ya ku me ji te re dîsa got ... neçe mala min. Xelk mirîşkan dixwe. " Dîsa dubarebûna wan stran wê yekê hişt ku berê xwe bide zilamê pîr û ji wî lava kir ku tifika xwe li wî vegere.
Pîr ji destê xwe sûd werdigirt ku zencîreya xwe ji xwarina wê bigire û neku ew kiryarên xwe dubare bike bi serdegirtina kûçik û xwarina wan de, û wê şertek ji wî re vekir da ku pişta xwe vede û xwest ku wî şûşeyek mezin a şîrê bizikê ji wê re bîne. Fox qebûl kir û çû ber bizikê, jê pirsî ku ew şîrê pêdivî bide jina pîr. Ew zû bilez da ku giya kesk bistîne, lê wî zuha û zer dît. Wê jî ji foxê xwest ku ew ava xwe bike û ava ku ew hewce ye dîsa ava bike û ji bo xwarina bizinan bikeve kesk. Fox çû ji bo dîtina çavkaniya ava ku giyayê avê dişoxilîne .. Wî dît ku ava wê di nav xwe de xilas bû û zuwa bû. Wî gazî foxê ji çavê avê kir û avê jê re peyda kir. Daxwaz ji avanek avê bû ku keçan li dora biharê bihêlin da ku avê diherike, li ser demsala xwe bisekinin û giyayê avê bikin. Fox gav bi gav xeletî fêr kir ku keçên herêmê giringiya dabka wan heye da ku avê li biharê vegerînin û pêşî li ziyanê bigirin.Ew bi daxwaziya wî razî kir, bi şertê ku ew wan pêlavên pêwistî bigihîne dabke. Ji hêkan. Wî bilez bilez kir da ku wî ji porçikan ferman bide, yê ku di encamê de wî jê re xwest ku genim û bar bixwin û wê ew bikaribe ovul bike û ya ku jê xwestiye bide wî.
Fahiya foxê û bileziya zûtirîn a zeviyên nêzîkî zanîna wî ku demsala çandiniyê zû zû ye, û zeviyên di wê de mayînên genim û berfê hene ku stran digotin wekî wî gelek ji wan berhev dike û wan bi kêf û kêfê pêşkêşî kûçikê dike. Piştî ku mirîşkan genim, baran û satan hildan, ew hilkişiyan û foxê dan her hêkên ku ew ji bo wî berhev kirin. He wî ji bo keçên herêmê gelek pêlav çêkir, yên ku bi kêfxweşî ji ber cil û bergên wan gelek nîgarên Kurd ên xweşik ên li devera bihara avê, ku ew ji wan re ava vexwarinê dan û di nav avê de şil û şiliya zer piştî ku ew çend rojan şûnda avê bûn. Fox xwişk û birayên xwe yên ku bi şîrê nû ve hatî amadekirin dagirtin da ku rêberiya pîrê bihayê xeletiya wî ji bo windakirina wê û bihayê vegerandina tifla wî li wî bide.
Zilamê pîr bi şîrê nû şa bû, soza xwe ji foxê re anî û tifinga xwe li wî vegerand piştî ku ew bi ribbek bi zingila zêrîn}