( الأبجديَّةُ تسرِّحُ شعرَها أيضاً )

_{(Alfabe di heman demê de porê xwe reş dike)}

_{Ez ji ewranek ku bi nokan re ducanî ditirsim ditirsim
Ew dibêje lîga li ser laşikên darekê tazî rûniştiye
The pêlên aliyan biterikînin.
Ez ditirsim ku guhikên kêliyê di piyalaya şerabê de bibihîzim
Derwêş bi tirên bendewariyê ablution dibêje û dike ..
Ez ji zarokên xwe ji zarokên sêwî ditirsim
Leşker di serê Chania de serê hespek pêşeng vedibêje û vala dike
Dûv re alfabê porê xwe rihet dike
Gotinê bi xwînê dike ...
Ez ji demjimêra dîwêr û toksên destên wê ditirsim ji te re
Ez ditirsim xewnên we yên neguhdariyê ji narisê
Ez ji neynika ku rûyê te diêşe ditirsim
Her sibeh ..
Ez ji jinek ditirsim ku li bendewariya we digere ...
Jinek ji we re tê ku tê trênek da ku hûn bi hewa û dewra xwe ava kaniyên xwe bidin ...
Ji jinekê ez bi we re dişoxilokên qehweyî û porteqalan didim
Ez ji parçeyên jinê yên li ser tîpa te ditirsim ditirsim
Carina dilê wê û carinan jî lêvên wê
Prism di rengê qanûnî de tê tewandin
Ez ditirsim ku laşê we tenê ji min bixwaze
Ez bûm kulîlkek davêjî û di nav berfê de asê mabûm
Ez ditirsim ku ji têkdanê deriyê qefqalê we zik bê
Ew mifteyên xaçparêzî û nîşanê ye
Ez ji tîrêja înîsê ji te ditirsim….
Ew salixa helbestê ye
Evîna min dibêje
Tiliyên min dixwe ... rûyê min vedixwe
Bila ez nekevim behzê
Ne ku ez guvaştim, wekî lîga, feqîran koç kirin
Ne ku ez dua bikim wekî derwêş li bar
Nebe ku ez yekîtiyek li xwe bikim
Bila destên nostaljîk li min bixin
Bila ez neçim xewnek ku helbestvanek bi şahî tê serdana ..
Hin helbest qedexe ne}