Jubran .. Em naha di nîsana sala 2020-an de ne
Erê .. Ez ji bo demek xweş vekêşandim, lê ev nayê vê wateyê ku hûn ne di hiş û ruh û giyana min de bûn. Tiştê ku îro di salvegera derketina we ya berhema xwe de ji we re nivîsî dîsa vegerand 10 Avrêl 1931 rewşa giştî ya ku cîhan tevlihev e.
Emêwaza mirî gloverî, "korona korona" derxistiye, ku rêça jiyanê rawestîne, tirs û kaos diherike. Erd bûye wek golek agir, dîmen tarî û fêkî ye, serî bê hêz in, û împeratorên hêzê di dilek krîtîk de ne, mirin mezin û piçûk vedixwe, û xelk di hundurê dîwarên betonî de ne.
Tirs wehşiya we girtiye, û gerdûnî bûye fîlimek domdar a fîlma tirsnak.
Mirin ket qulikê giyayê ku bi çavê tazî nayê dîtin, û sînorê hemî erdnîgarîyê binpê kir, li dor welatên herî girtî heya yên herî vekirî. Avahiya merivê dewlemend, ne drav û ne jî dîwarên çekdar, negihîştiye astê, ji ber ku xalîçeya hejar ku li devî an bax û baxçê û li cîh cîh digire belav dibe.
Mirin êdî ji her bêhnê li dora quncikê ye, destê xwe dirêjî giyanên pêşiya laşan dike.
Gava ku ez difikirîm ku ev kaosê ku li pişt derîyên ku ji hêla epidemiyê ve hatine girtin, vedişêre, min dît ku ez ji te re diqîrim: "Gava ku mirin li hewayê siwar bû, wî li dinyayê nihêrî û van gotinan li hewa xist.
Mirov li pişt derîyên xwe girtî mabûn, hemî cihên baxdadê girtî bûn, û bikarhênerên wî, murîd û rihspî, gunehkar û bawermendan vala kirin, Xwedê wek kafir dipelçiqînin, û her weha rola qefilandin, kafir û kasinoşkan de jî digirin.
Bûyera gurzê dilşikestî bû, û ew li ser serê mirovên rast û xirab geriyan, û hemî beriya mirinê wekhev bûn, û duayên wekî dengê dengê hêrs û hêrs rabûn, û gelek alîgirên paqijkirina dilan û çepkirina materyalê û amadekirina hatina heyranê bûn, û yên din jî ketin tirsê di hişê xwe de, wusa jî wan dest bi tepeserkirina Xwedê kirin, bi israr kirin
Bedewî di nav giyanan de veşartiye, û mirov mîna şemalek ku di hewaya paşîn de di nav bayê de diherike, "on li ser rûyê erdê êşên miletên golê ye, ku dê li ser cîhanê be."
Pêncşem îsal hat, û li şûna şemilok û perdeyên hîmî yên ku li kolanan hatine kolandin, goristan nema dikarin wan bixemilînin, ji nexweşxaneyan têr bûne ku şilî rabûn û şiliyên mirinê tevlihev dibin. Avên bijîjkên ku giyanê xwe û zanîna xwe ji bo başkirina êşa mirovan dikirin.
Abilityi potansiyela însanî ya bi vê serpêhatîbûnê re, ya ku bi çavê tazî nayê xuya kirin, dil dihejîne, ji hêla kavilkên bêpêşengî û xemgîniyê ve tûşî.
Yên ku têne guman kirin ku li dadperweriya ezmanan guman dikin, û yên ku radestê rastîniya hebûnê û mirov û nehiştbûna mirinê ne, û yên ku dev ji hestên wî yên hilweşandî digirin, dikevin nav ramanên tarî yên ku ber bi jiyana wî ve diçin berî ku ew mirinê fêm bike.
Eastersal îsal hat û laşê ofsa ya Nazaret li ser xaçê hat birîn, û tarîtî çavê xwe li dinyaya niştecîbûyî da, û Mariamiyan bîhnxweş kişandin, bi tevlihevî li kîjan gorê diçin cem, û kîjan cesedan dixwînin. An jî ew ikhêx Al-Haram, kurê xwe ji bîr kiriye? An jî gelên welatparêziyê kurên xwe ji cîhana dûr vegotin?
Perdana perestgehê perçe bûye, û ev zilamê hêzdar hîn jî destên xwe dirêj dike, çar qonaxan radibe, bi desta xwe çenga edaletê, birîndar dikeve, çav lê vedide, şikestî û bi zorê, gazî avên jiyanê ji bo yên ku qebûl dikin, digirîne ber bayê, wî bêdeng bikin, û pêlên behrê bêdeng bikin, û mirinê biqedînin û wî bişkînin, bi hêviyên evînê radibe. !
Grêwaza dûmanê ya piştî tunekirinê bimîne dimîne
