Wî xwediyê hejmarek peyvan heye, ramîna wî piçûktir û çirok e, ew di warê têgehan de qelsî heye, xwendina kêm û zanyarî, ezmûna hindik e, di bûyerên wan de tiştan digire, hestek hêvî tune ye, hêvî tune ye, her gav difikire têkbirina yên din, ew ne li ser paşerojê difikire û ne jî pêvajoyê, ew ne dixwîne û nekare behreyê bavêje. Ew baweriya xwe bi sînorkirinên fikrê xwe dike, û divê kesek hebe ku li ser wî bifikire, baweriya kor li hember kesên ku bi wî re têkildar dike, bêhempa ji tiştên ku rasterast jê re dike agahdar e, ew her gav li gorî yên din, ramîn, behre û birêvebirina şagirtiyê ye, wî guman dike ku ew bandora kor a rayedaran bike, û li vir di mînakên bîra min de derbas dibe ku hişmendiyê wê kontrol bike. Bi stûyên me .........
Naveroka ramanê bi gelemperî ji faktorên hîndekariyê an ji sedemên exlaqî tê, lê em, mirovên Rojhilata Navîn bi gelemperî, me bi awayek sîstematîkî siyasetek ramana bi sînor kir pratîkî, lewra me li ser pêşkeftina zanistî û çandî bi gelên din re pêşbaz nedikir, lê di ezmûnê de em sînordar diman, ji bilî rêbazên taybetî yên ramîna ku em digirin. Wekî ku dersên bi mebesta me bi dehsalan û hîn jî berdewam in, em ji tiştan aciz bûne, di navbera xalan de nexwendin, em sedemên pêşkeftina gelên din nizanin, tevî hebûna ofnternetê îro û qada vekirî ye ku em amade bûn, lê em motîfek navxweyî nabînin ku meriv naveroka ramanê li ser me bike, em ji karbidestan difikirin an Serek bêtir ji me, û ji tiştekî xemgîn e ku ev rayedarên li ser me berjewendîya ew Sazja bifikirin, ji ber dilxweşkirin berjewendiyên mezintir ji bo hilketina û aqil de bi sînor, ditirsin lihevhatinê blindeth aqil ji bo yên din û komkirin hemû safik bû ku bawer .......
.... li vir ew tenê qediyabûn ....