Aştiya navxweyî yek ji wan pirsgirêkên girîng e ku di jiyana mirov de divê em ronî bikin û giringiyek wê bidin wê, ji ber ku takekes di şert û mercên tevlihev û navbirî de jiyan dike, rastiyek tijî tevlihevî, tevlihevî û kaos, "subjektîf an jî armanc" ... Aşitiya hundurîn wekî aştiya ramanê an aramî û rehetiya ji bo kontrolkirina rûberûbûn û stresê tê binavkirin.Bêbûna di aştiyê de tê vê wateyê ku hûn hevseng û tendurist in, berevajî zext û xeyalî Divê em pir baş zanibin ku tu kesek nikare aşitiya me "aramî û selametî" bide serê xwe, ji ber ku ew bixwe ew e ku ji bo wê berpirsiyar e !! Ramanên meyên neyînî bi gelemperî di nav me de celebek "derûnî" û nebûna balansê di hilbijartin û biryarên me yên girîng de, û carinan biryarên "çarenûsî" çêbikin, gelo ew biryarên rojane ne ku gelek biryarên girîng in an jî biryarên girîng ên ku paşê dê li ser têkiliyên me yên derdorê me an jî bi cîhê berfireh re bandorên meya giştî bandor bikin. Civak di cûrbecûr de xwe - Piraniya me li ser van her du gotinan difikirin (aştiya hundurîn) em çi dibêjin wê, dibe ku yek ji me bibe fikirîn ku divê ew bi tenê jibo tecrîdê bijî, an ji rastiya xwe ya ku wî reaksiyon û têkilî dimeşîne dûr bikeve, an jî ew neçar e ku di şikeftekê de ji "şikeftên Himalayas" bijî. An jî li deverek din, heya ku wî wê gavê qezenc kir û ev hestiyar kir, û ez wateya "aştiya hundurîn"! Ji bo ku aştiya navxweyî di hundurê me de çêbikin, û wê derxînin holê, divê em van behreyan bizanibin û hewl bidin ku li her derê gengaz herin rêya wan. Bibe ku ev raman û pêşnîyar rêyek serfiraz e ku bigihîjin wê lihevhatinê bi xwe, bi vî rengî: Pêşîn: (jiyana me hêsan bikin) Zextên jiyanê gelek û carinan tevlihev in, û pêdiviyên wan hene û her dem me aciz û tengezar dikin, û ji ber ku em di wê demê de pir têr nakin da ku peywirên xwe ji me re hatine bicîh anîn, divê em wext bigrin da ku tiştan hêsan bikin, ji ber vê yekê faktora demê bes
