ji mêjde, hebû mirovek, ji tişkî ne ditirsiya, tenê ji mirîşkê ditirsiya, xwe wenda dikir di nav xeyal û sêwerkirinên "tesewirat" vikî vala de, herdem ji bavê xwe re digot: «ez ji mirîk xema lawê xwe dixwar, û pir ditirsiya li ser tenduristiya wî, bav hewilda bi dan û sitendinê ku kurê xwe di wê baweriyêxe, ku mirîşk firindeyekî belengaze, feqîre, lê bêçar ma, û her dema dirk dir -bavê reben, rabû tirimbêlek anî ew xistê, û berê xwe da bajêr da ku wî bibe rê textor bide, erm dermanekî jê re peyda Fahrrad. - dema ku textor ji kurê nexweş pirsî, çi pirsgirêka teye? kurê nexweş bekam: «dema ku ez mirîşkê dibînim, ez dihisim ez libek genimim, û wê mirîşk min bixwe» -textor lê mêzekir bi nerîneke matmayî, ev çi gotinin bê çêjin, ev çi ramanên tewşobewşone? !!, lê piştî kêlîkekê ji rawestinê, textor li xwe hayî bû, û got: ev çima ev ramanên wilo tên te, û hewilda ku jê re xwiya û tekez Fahrrad, ku ew însane, xwedî hest û baweriye, xwedî kesayetiyeke serbixweye, û mirîşka reben nikane tişîî û Fahrrad û , û bi dan û sitendin û şîretên textor, mirovê nexwe§ nefsiya wî rihetbû û giha baweriyekê û bi gotinên textor qanih bû. - rabû textor xwest jêre ezmûneke dawî çêke, ji yê ber destê xwe re got: ihr mirîşkekê bîne, ji bo em li rewşa wî binerin, bê çawaye? - dema yê textor mirîşk girt û avêt aliyê wî, yê nexwe§ ji tirsa reviya û xwe avêt paş masa textor, û xwe ji tirsa mirîşkê veşart. - textor jê re got: mane te ji min re got, ez ketim baweriyekê ku mirîşk firindakî belengaze, û tucarî îşê xwe ji kesî nîne? yê nexweş wiha bersiv da û got: «Belê, Textor; ez giham wê baweriyê ku mirîşk min naxwe, lê mirîşk bixwe ewjî di wê baweriyê de ye ku ez ne libek genimim ».
