Çîrok

: Dihate gotin û li ser bextê ê di got

di Gundekî kevinar kesek hebû karê wî ber gorên miriya çê dikir. Rojekê da bala xwe çima keda min giş û mele sê pişka ji peran dixwe

? çend quroşkî bi ser min de tavêje  

? Çima ez tiştekî nakim ku ez ji mele bêtir sûd bigrim

Hate bala wî ramanek girîng "Mala melê gund û camî" mizgeft "bi heve ye û sê parê çara melê li camiyê radikeve" rabû çekên hemû spî li xwe kirin û ber serê mele ku li camiyê raketiye

bekam: Ha mele tu nasdike ku ez kîme

Mele bekam: Heger ku ez ne şaşbim tu weliyê xweda yî

Got: te rast got mele ez hatime nameyekê bi dime te ji bo tu bidî her kesên xwediyên miriyan

Mele hat: bêje nama te çiye

Ezê ji çavên xwe bigihîn im xwediyê miriyan

Got: mele her miriyekî di goristana vî gundî de doza mafê xwe deich

Mele hat: ma çi mafê miriyê gorê ye

Erhalten: mafê yekemîn du3a roja êvara înê

A duwemîn her kes roja pêncşemê wê bustekê ji tirbê bikole û wê

? çar mecîdiya têxe kortê de

ew çar mecîdî wê herin ber destê miriyê wî tê bêje tenê malxwên

mala û divê kes ji wan pêve nizanibe min name gihandiye û bi xatirê

mele rabû bi tirs çend qam "Rik3et" nimêj kirin û raket

Lê ji sahwû tirsê nema xew hassen çavên mele sbî rabû çû oda muxtarê

gund, go hal û mesela min û weliyê xwedê eve muxtar bi lez malxwê gund çivandin û gote wan çîroka mele û weliyê xwedê

hemû gundiyan

gotin: emrê xwedê li ser sera û li ser çavan e û bû kar ji hemî kesên xwediyên miriyan ku ihr pêncşem bostekê ji tirbê bikole û çar mejîdiyan têxê û bi vî karî ew kesê ku bergor