Çîrok

: Dihate gotin û li ser bextê ê di got 

 di Gundekî kevinar kesek hebû karê wî ber gorên miriya çê dikir . Rojekê da bala xwe çima keda min giş û mele sê pişka ji peran dixwe 

? çend quroşkî bi ser min de tavêje 

? Çima ez tiştekî nakim ku ez ji mele bêtir sûd bigrim 

Hate bala wî ramanek girîng " Mala melê gund û camî "mizgeft" bi heve ye û sê parê çara melê li camiyê radikeve " rabû çekên hemû  spî li xwe kirin û ber serê mele ku li camiyê raketiye 

?got : Ha mele tu nasdike ku ez kîme 

Mele got : Heger ku ez ne şaşbim tu weliyê xweda yî 

Got : te rast got mele ez hatime nameyekê bi dime te ji bo tu bidî her   kesên xwediyên miriyan 

?Mele got : bêje nama te çiye

 Ezê ji çavên xwe bigihîn im xwediyê miriyan

Got : mele her miriyekî di goristana vî gundî de doza mafê xwe dike 

?Mele got : ma çi mafê miriyê gorê ye

Got: mafê yekemîn du3a roja êvara înê 

 A duwemîn her kes roja pêncşemê wê bustekê ji tirbê bikole û wê 

? çar mecîdiya têxe kortê de

 ew çar mecîdî wê herin ber destê miriyê wî û tê bêje tenê malxwên 

mala û divê kes ji wan pêve nizanibe min name gihandiye û bi xatirê  

mele rabû bi tirs çend qam "Rik3et" nimêj kirin û raket 

Lê ji sahw û tirsê nema xew hate çavên mele sbî rabû çû oda muxtarê 

gund , go hal û mesela min û weliyê xwedê eve muxtar bi lez malxwê gund çivandin û gote wan çîroka mele û weliyê xwedê

 hemû gundiyan

 gotin : emrê xwedê li ser sera û li ser çavan e û bû kar ji hemî kesên xwediyên miriyan ku her pêncşem bostekê ji tirbê bikole û çar mejîdiyan têxê û bi vî karî ew kesê ku bergor dikolan bû zengînê gund