من ذاكرة الورد

^{... Ji bîrgeha gulan min miska te bir û xiste şûşeyeke biçûk de
...û li seranserê zemînê û Mîrnişîna miskê
bi xwe re gerand
Bi omîda mînaka wê bibînim
Tewş çû bi ser neketim
Lewre dîsa vegriyam geryam
Min pîremêrek dît
salan ew paşguh kiriye
Bi rêzdar î li cem wî rawestiyam
Min jêre got : ey şêxê Rêzdar
Ez ji gerê westiyam
Ji ger û çûna her derî
Bi serneket ku miskê bibînim
Weke miska dayîka min
...Bihna destê wê û nanê tenûrê
...Got : kurê min bigre ji pîremêrekî ku salan ew paşguh kiriye
Tu mîna miska wê nebîne
ne li cem wê be
Ji te hez dikim wa periya min
...Ji te hez dikim wa dayîka min}

^{===============÷÷÷÷}

مِن ذَاكِرَة الْوَرْد
أَخَذَت عِطْرِك
وَضَعْته فِي قَارُورَةٍ صَغِيرَة
جبتُ بِهَا أَنْحَاء الْمَعْمُورَة
وممالك العِطْر . . .
عَلَنِي أَجِد شَبِيهًا لَهَا
أفلستُ . . . فشلتُ . . .
وَعِنْدَمَا عُدَّت ثانيةً
أجوبُ . . . . . .
صَادَفَت كهلاً
غَدَرَت بِه السُّنُون
تَوَقَّفَت عِنْدَه بِوَقَار
قُلْت أَيُّهَا الشَّيْخُ الْجَلِيل
لَقَد تَعِبَت كَثِيرٍ مِنْ الْبَحْثِ
مِن التَّجْوَال فِي كُلِّ مَكَان
فَشُلَّت أَنْ أَجِدَ عطراً
يُشْبِه عِطْر أُمِّي
رَائِحَة يَدَيْهَا وَخُبْز التَّنُّور
قَالَ يَا بُنَيَّ خُذْهَا مِنْ كهلٌ
غَدَرَ بِهِ السُّنُون . . . .
لَنْ تَجِدَ كعطرها إلَّا عِنْدَهَا
أُحِبُّكَ يَا مَلّاكِي
أُحِبُّكَ يَا أُمِّي .